လိပ္မိသားစုပံုျပင္

တစ္ခါက လိပ္မိသားစု တစ္စုဟာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကပါသတဲ့။ သိၾကတဲ့အတိုင္း လိပ္ဆိုေတာ့ေႏွးေကြးတဲ့ သဘာ၀အရ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္တာကိုကပဲ ၇ႏွစ္ၾကာပါသတဲ့။သူတို ့အိမ္ကေန ထြက္ခြာဖို႔အဆင္သင့္ ျဖစ္တာနဲ႔ ေျခဆန္႔လိုက္ၾကတာ ၂ႏွစ္ၾကာတဲ့ အခါ မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုကို ေတြ႔ရွိသြားၾကတယ္။ အဲဒီ ေနရာမွာပဲ စတည္း ခ်ၾကမဟဲ့ ဆိုၿပီး ရွင္းလင္းေရးလုပ္၊ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြထုတ္ၿပီးေနရာခ်ၾကတာေပါ့(၆လ ၾကာပါတယ္တဲ့)။အားလုံးလဲ ျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့မွ -

တစ္ေကာင္က ထေအာ္ပါတယ္ “ဟာ ငါတို႔ ဆား ယူလာဖို႔ေမ့ခဲ့ၿပီ”

ေနာက္တစ္ေကာင္ကလဲ “ဆားမပါရင္ သြားပါၿပီကြာ ..အေရးအႀကီးဆုံး အရာပဲ”

အဲဒီလို နဲ႔ ျငင္းခုန္ေဆြးေႏြးၾကရင္း အဆံုးသတ္မွာ မိသားစု ထဲက အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ လိပ္ငယ္ေလး ကို ဆား သြားျပန္ယူေစဖို ့ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ သူက အငယ္ဆုံးဆိုေတာ့ အျမန္ဆံုးလို႔ သတ္မွတ္ အခိုင္းခံရတာ ကိုသိပ္လဲမေက်မနပ္နဲ႔ ငိုလိုက္၊ ၿငီးလိုက္ ၊ဂ်စ္က်လိုက္ လုပ္ေနတာေပါ့။

ေနာက္ေတာ့ သူ သြားမယ္လို ့ ဂတိ ေပးလိုက္တယ္ ဒါေပမယ္ ့သူ ျပန္မေရာက္မခ်င္း ဘာမွ မတို ့မထိ မစားမေသာက္ရဘူးဆိုတဲ့သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုနဲ ့ေပါ့ ။ က်န္မိသားစုကလဲသေဘာတူလိုက္ၾကၿပီးလိပ္ကေလးလဲ ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႕၃ႏွစ္သာၾကာသြားတယ္ ဖိုးေရႊလိပ္ငယ္ေလး ျပန္ေရာက္မလာ ။

ေနာက္ ၅ႏွစ္ ၆ႏွစ္ လဲေပၚမလာ။

၇ႏွစ္ေလာက္လဲၾကာေရာ အႀကီးဆုံး လိပ္ဖိုးဖိုး က ဆက္ အဆာမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။

“ငါေတာ့ စားေတာ့ မယ္ေဟ့” ..ဆိုတဲ့ေၾကညာခ်က္နဲ႔ အတူ စားမလို႔ လုပ္တုန္းး

လိပ္ငယ္ေလးဟာျဗဳန္းစားႀကီးသစ္ပင္တစ္ခုေနာက္ကေနထြက္ေပၚလာၿပီး ဒီလို ေအာ္ဟစ္လိုက္ပါတယ္။...

....

္“ေတြ႔လား ..!! ကၽြန္ေတာ္ သိသားပဲ. ကၽြန္ေတာ့္ ကို ဘယ္သူ မွေစာင့္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ .. ေတာ္ၿပီ၊ အခုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ ဆား သြားမယူေတာ့ဘူး !”

=ဂ=ဂ=ဂ=ဂ==ဂ=ဂ=ဂ=ဂ=

Moral of the Story

လူတစ္ခ်ိဳ ႔ ဟာ တစ္ျခားသူေတြ ကို သူတို ့ ေမ်ာ္လင့္တဲ့ အတိုင္း ျဖစ္ေနေစဖို ့ အတြက္ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္ၾကပါသတဲ့။ ကၽြႏု္ပ္ တို႔တေတြ ဟာ သူမ်ားေတြ ဘာလုပ္ေန/မွာ လဲ ကိုၾကည့္ေနရင္း က ကိုယ္တိုင္ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္တဲ့ သူေတြလား......